دکتر غلامعلی رنجبر / مقرر گردید که آقای رئیس جمهور دوشنبه آینده برای کلید زدن پروژه بزرگ انتقال آب دریای مازندران به مناطق مرکزی ایران که عمدتاً مربوط به استان سمنان می باشد به مازندران سفر کرده و به نام مازندران یک پروژه 2000 میلیارد تومانی را افتتاح کند.
ابهاماتی در ذهن اینجانب و برخی از اعضاء هیات علمی به وجود آمده و این مسائل سوالات بسیاری از اهالی استان (اعم از متخصصان یا مردم عادی) نیز می باشد که موضوع انتقال آب را نمی توانند به راحتی تحلیل کرده و بر مفید بودن آن برای مردم مازندران صحه بگذارند.
اگرچه اصل شیرین کردن آب دریا و استفاده از آن برای مناطق کویری و کم آب یک بحث عمده در تمام دوران بوده ولی تا کنون اراده ای که بتواند به این اقدام جامه عمل بپوشاند به وجود نیامده و آن را جزء طرح های کهکشانی می پنداشتند ولی الحمدلله به همت اراده دولت جمهوری اسلامی این امر در حال محقق شدن است که جای شکر و سپاس دارد.
یادآور می شود مازندران خود از استانهایی است که در فصل تابستان با وجود سدهای زیادی که زده شد با پدیده خشکسالی در برخی از مناطق رو به رو است و کشاورزان بسیاری هم اکنون با از دست دادن بخش قابل توجهی از محصولات خود در اثر کم آبی خسارات عمده ای را متحمل می شوند و تاکنون هیچ اراده ای از سوی دولت محترم برای رفع مشکل این دسته از افراد و تامین منابع آبی که بتواند اطمینان کافی را در تولید برایشان فراهم نماید بروز نکرده است.
هنوز بخش وسیعی از دشت بزرگ آمل و بابل و فریدونکنار و محمود آباد و بابلسر و بهنمیر با خشکی تابستانه و کم آبی نگرانی آوری رو به رو هستند که با وجود سدهایی که زده شد این مشکل هنوز به خوبی حل نشده است و منابع آبی عمدتاً تکافوی آب مورد نیاز آنها را نمی کند. انتقال آب چالوس و کلاردشت و تنکابن به سمت دشت های شرق استان موهبتی بود که بسیار راجع به آن گفته شد ولی اصلاٌ عملی نشد. البته کانال های 3 و 4 هم اصلاٌ بودجه ای برایشان در نظر گرفته نشده و کانال های 1 و 2 هم به طور ناقص و در حد محدودی اجراء شده است.
اگر شیرین کردن آب دریای مازندران در سطحی است که می تواند نیاز کشاورزان را برآورده سازد چرا با اولویت تامین آب استان گلستان که سالها است پیگیر انتقال آب از غرب استان مازندارن به دیار خود هستند این کار عملی نمی شود که هم راحت تر است و هم هزینه های به مراتب کمتری را لازم دارد و هم اینکه زودتر به بازدهی می رسد و دشت وسیع و حاصلخیز ترکمن صحرا را نیز از کم آبی شدید نجات می دهد و دشت وسیع بعد از جنگل گلستان را در استان خراسان شمالی نیز می تواند تحت پوشش قرار دهد که در عمل می تواند به اندازه سطح کامل کشاورزی یک استان زمین قابل کشت در اختیار کشور قرار دهد و کل مشکل بیکاری بخش کشاورزی سه استان را حل نماید. مضافاً اینکه پتانسیل جنگل زایی نیز دارد.
از سالهای قبل مسئولان استان سمنان درصدد فشار آوردن به مسئولان استان مازندران برای برداشت آب از سرشاخه های رودخانه های استان و انحراف آنها به سمت سمنان بودند و تلاش سیاسی وسیعی برای این مسئله به خرج داده بودند که با مقاومت های مردمی رو به رو شده و به آنها به صورت دزدان آب نگاه می شد که از سابقه ای طولانی در دعواهای بین روستاها برخوردار است. نمونه آن انتقال آب خطیرکوه بود که در اثر مقاومت مردم سوادکوه و پشتیبانی مردم سایر مناطق استان ناکام ماند.
با توجه به این سوابق توجیه ذهنی این پروژه هم برای ما امکان پذیر نیست و نمی توانیم قانع شویم که این پروژه برای مردم مازندران خیری را در بر داشته باشد. ترس از اینکه به بهانه شیرین کردن آب دریا اقدامات اساسی در انتقال آب های شیرین سرشاخه های رودخانه های استان به سمت سمنان صورت گیرد و این عمل باعث برهم زدن اکوسیستم رودخانه ای استان شده و تحولات زیست محیطی تخریب گرایانه ای را در پی داشته باشد که جبران آن غیر ممکن باشد. بعلاوه حقوق مردم ما را هم با پنهان کاری زیر پا بگذارد.
جالب ترین امری که موجب تردید در صداقت خبر رسانی می شود این است که بحث سفر رئیس جمهور برای افتتاح چنین پروژه عظیمی فقط در چند روز اخیر رسانه ای شده و استاندار محترم هم ظرف همین هفته مامور شده اند که آن را رسانه ای کنند. این پنهان کاری و عدم خبر رسانی به مردم شک و تردید را در ما و مردم استان بیشتر می کند و با پخش تحلیل ها و خبرها میزان مقاومت های مردم و اعتراضات اجتماعی را برای اجرای این پروژه تشدید می کند.
چگونه است که برای احداث پالایشگاه در کیاسر دولت این دست و آن دست می کند و با وجود تلاش های مرحوم کردان و تقدیم زمین و کلنگ زنی پروژه، تامین اعتبار آن امروز و فردا می شود و میزان پیشرفت آن در حد صفر درصد است ولی برای این پروژه 2000 میلیاردی رئیس جمهور (برای استان خود یعنی سمنان) سر از پا نشناخته و با تامین امکانات و اعتبارات و بکار گیری قرارگاه خاتم الانبیاء (ص) آنهم در رقم محیرالعقول 2000 میلیارد تومان تعهد می کند و با تبلیغات در صدد جا انداختن پروژه و تولید خوراک هایی برای پر اهمیت جلوه دادن آن بر می آیند.
اگرچه این جانب می داند که اعتراض به این مسئله سر از حرمان های بیشتر و عمیق تری در می آورد و هشدارهای به نمایندگان محترم هم تاثیری در اراده دولتمردان ندارد و هیچ امری جلودار آنها نخواهد بود، لیکن واقعاً در کدام پروژه برای مازندران اینگونه با شتاب و جدیت عمل شده است. دولتی که در مجموع سفرهای استان حداکثر قریب به 200 میلیارد تومان تعهد از منابع دولتی کرده و بقیه را به صورت تسهیلات از منابع بانکی قول داده، نتوانست اکثر پروژه های مصوب خود را اجرایی کند و تامین اعتبار آن را به آینده های نامعلوم محول کرده است، چگونه است که اینگونه برای استان سمنان دست و دلباز شده ؟ و برای خالی نبودن عریضه اسم دو استان دیگر را هم به آن اضافه کرده تا مشکل سمنان را حل کند و تبلیغات کند که استان های دیگر هم مد نظر هستند.
به هر حال برای اینجانب این سوالات مطرح است و به قیمت مهجوریت بیشتر و از دست دادن اعتبار شخصی و تحت فشار قرار گرفتن هم که شده این اعتراض را به گوش مردم شریف خود می رسانم مگر اینکه توضیحات و توجیهات دست اندرکاران محترم بتواند حقیر و امثال حقیر را قانع کند. از متخصصان و دلسوزان استانی خواهشمند است در صورت موافقت با شجاعت و از خود گذشتگی و رها کردن بازی های سیاسی به این امر بپردازند تا انشاء الله به طور جدی اجرای این پروژه برای اقتصاد و محیط زیست و آینده مردم مازندران خطری و تهدیدی در بر نداشته باشد.
